پایان نامه بررسی مرکز همایشهای مشهد با اصول معماری

در 340 صفحه ورد قابل ویرایش 

حوزه اول:پیشنهاد طرح تحقیق

پیشگفتار:

مشارکت به معنای عام خود از گذشته های بسیار دور در زندگی انسان وجود داشته ولی به معنای جدید خود بخصوص در عرصه ی سیاست پس از جنگ جهانی دوم در جهان غرب آغاز شده و به شرق گسترش یافت.

این مشارکت در بعضی کشورهای صنعتی جهان (بخصوص آنهایی که در جنگ شکست خورده بودند) در زمینه ی اقتصاد و صنعت آغاز شد تا مردم را در حاکمیت شریک سازند و پایه های اقتصاد و صنعت مستحکم گردد و به اقتدار حکومت ها کمک کند و به حاکمیت مشروعیت بخشد. (نظر به تئوری ایجاد تمدن های بزرگ پس از جنگ های بزرگ)

دخالت آگاهانه ی مردم در تمام عرصه های زندگی امروزه شرایطی را می تواند به وجود آورد که آنها بتوانند در سرنوشت خود مداخله نمایند.

در ایران مشارکت های سنتی در امور شهر و امور مذهبی از گذشته وجود داشته و با وجود تمام
دگرگونی های صدساله ی اخیر ایران هنوز هم با قدرت در شهرها و روستاهای دور و نزدیک وجود دارد.

عزاداری های مذهبی ـ ساختن مسجد نمونه هایی از این مشارکت های مردمی اند که به صورت سنتی اتفاق می افتد.

مشارکت های مردمی جدید را می توان برنامه هایی دانست که دولت برای تحقق اهداف خاص خود به کار می گیرد و با ساماندهی و برنامه ریزی های لازم تلاش دارد تا در زمینه هایی که در زندگی اجتماعی جامعه پیشینه ای داشته، مشارکت مردمی را جلب کند.

برای نمونه تشکیل شوراهای اسلامی شهر و روستا از تلاش های دولت برای جلب مشارکت مردمی در اداره مور شهرهاست.

از نظر تاریخی می توان آغاز الگوی مشارکتی جدید اداره امور شهرها در ایران را انقلاب مشروطیت در سال 1287 هـ .ش دانست. در واقع تشکیل مجلس شورای ملی و تصویب قانون اساسی و متمم آن، خود نخستین تجربه های مشارکتی به شمار می روند، موضوعی که با توجه به خودکامگی همیشگی نظام سیاسی ایران قبل از انقلاب بی سابقه می نمود.

با توجه به افزایش جمعیت شهرنشین از سال 1335 و ازدیاد شهرها هنوز قسمت اعظم جامعه سنتی از اصول شهروندی بی بهره اند. گسترش کالبد شهر، پیچیدگی و تنوع روابط اجتماعی ـ اقتصادی و سیاسی و فرهنگی در شهر از جمله مشکلاتی است که مدیریت شهری ایران با آن درگیر است.

بدون شک "فرهنگ شهروندی" در شهرهای ایران هنگامی تحقق خواهد یافت که به شهروندان مسئولیت شرکت در اداره امور جامعه واگذار شود.

طرح موضوع واهمیت آن

حیات مدنی از جدی ترین موضوعاتی است که به جامعه ی بشری رنگ و بوی انسانی و حرکت و رشد می بخشد و فضای شهری از جمله فضاهایی است که حیات مدنی در آن جریان یافته وحادثه ها وواقعه ها رخ می دهند.

وقایع و حوادث حیات مدنی را به حیات واقعه ای تبدیل نموده و سبب می گردند خاطره ها شکل گیرند. بنابراین فضای شهر مکان اصلی حیات واقعه ای است و محل انباشت خاطره های فردی و جمعی.

با توجه به افزایش جمعیت شهرنشین در ایران و روند رو به رشد آن نیاز به تبادل اطلاعات و مراودات فرهنگی در جهت بهتر شدن اداره ی امور شهرها امری لازم و ضروری می نماید.

اداره ی امور شهرها می تواند به صورت دولتی ـ مردمی که چیزی جز کنشی متقابل از روابط رسمی و غیررسمی نیست اتفاق بیفتد زیرا حکومت ها تنها و بدون حضور مردم نمی توانند حکومت کنند و برای اداره ی امور به مردم متکی اند. بنابراین تنها بخشی از تصمیم گیری ها و فعالیت های مختلف مربوط به زندگی شهری می تواند به صورت رسمی و دولتی اتفاق افتد و سایر تصمیمات مرتبط با حیات مدنی شهرها باید به وسیله مردم و با مشارکت عمومی به وقوع بپیوندد.

چیستی پروژه:

 مرکز همایش های مردمی فضایی عمومی ـ مردمی در عین حال دارای رسمیت جهت فرآیندها و روابط رسمی و غیررسمی و کنش و واکنش مردم و دولت از طریق گفتمان می باشد.

مرکز همایش های مردمی "مشهد" به منظور پاسخگویی به برخی نیازهای فرهنگی ـ اجتماعی و تأمین مکانی مناسب و در خور شخصیت شهر مشهد به عنوان بزرگترین شهر مذهبی کشور و یکی از کلان شهرهای ایران جهت برگزاری جلسات و همایش ها و سمینارها و سایر فعالیت های مردمی و جمعی و مکانی جهت استقرار نهادهای مردمی (NGO) ها و تشکل ها و نمایندگی ارگانهای دولتی و غیردولتی مختلف مرتبط با مردم در نظر گرفته شده است.

با توجه به معنای معماری گذشته ی ایران از جهت ایجاد فضاهای شهری و هسته های کالبدی محلی و اجتماعی لزوم بررسی  الگوبرداری از نظام و اصول پایدار معماری در این دوره خالی از اهمیت نیست و نیز کوششی است در جهت هویت مند نمودن فضای معماری در قالب یک معماری ایرانی در دوره ی معاصر.

در این راستا لازم است به بازشناسی مختصر موضوعاتی چون مردم، فرهنگ، پیشینه ی تمدن، هویت، هویت مندی فضا، تبادل فرهنگی مردم، شهرنشینی، سنت ها و ارزش ها، جنبش های اجتماعی، فضای شهری گذشته و امروز ویژگی های عام و خاص فضای جمعی و ... پرداخته شود.